To, że po np. obiedzie chce się spać, jest często spotykanym zjawiskiem i wynika po części z tego, kiedy konsumujemy i co. Powszechnie wiadomo też, że po posiłku zwiększa się ilość krwi, która jest kierowana do jelit. Jednocześnie mniejsza jej ilość trafia do ośrodkowego układu nerwowego, co w konsekwencji prowadzi do senności.
Warzywa z obiadu już się do brzucha nie chciały zmieścić, ale gdyby dać dziecku batonika to da radę w mgnieniu oka spałaszować całego. Jak to jest możliwe? Przyciąganie w stronę słodkiego smaku pozwoliło nam przetrwać w dawnych czasach. Aby lepiej zrozumieć wielką moc cukru przenieśmy się na chwilę do paleolitycznej wioski łowców -zbieraczy. Rodzi się małe Bobo. Żeby przetrwać musi coś jeść, a jedynym dostępnym dla niego pokarmem jest mleko kobiece. Ono jest słodkie. Dziecko, któremu by to mleko nie smakowało, bo “bleee sam cukier” nie miałoby szansy przeżyć. Kiedy maluch już trochę podrósł i zaczął zjadać również inne pokarmy poza mlekiem, preferencje do smaku słodkiego pozwoliły mu dostarczyć sobie gęstych energetycznie produktów, które z dużym prawdopodobieństwem nie były przy tym trujące. Bo słodkie były zazwyczaj owoce, które przy okazji zawierały duże ilości substancji odżywczych. W przeciwieństwie do takich gorzkich w smaku zielonych liści, które nie dość, że miały mało kalorii i nie pozwalały się dziecku dobrze najeść, to jeszcze mogły zawierać toksyny, których spożycie niosłoby ze sobą tragiczne skutki. Ten mechanizm: – słodkie – mniam! Daj jeszcze! – gorzkie (i często zielone) – bleeeee świetnie się sprawdzał tysiące lat temu, kiedy dostępność jedzenia była bardzo ograniczona. A jak to wygląda dzisiaj? Zmiana naszego stylu życia nastąpiła tak szybko, że kompletnie nie zdążyliśmy się na nią przygotować ewolucyjnie jako ludzie. Potrzeba by było wielu pokoleń żeby wyeliminować geny, które sprawiają, że mamy ochotę na słodkie jedzenie również wtedy kiedy tak naprawdę nie jesteśmy głodni. Współczesny człowiek często nawet nie uważa owoców za coś słodkiego. Tyle jest słodszych produktów, że nawet nie ma się temu co dziwić. Dzieciom jest jeszcze trudniej powstrzymać się przed słodkim. Jest bowiem coś takiego jak „poziom błogości” dla cukru, czyli taka idealna ilość cukru w produkcie, która sprawia, że jedzenie daje nam największą przyjemność. Przeprowadzono badania żeby sprawdzić jakie smakowe preferencje mają dzieci, a jakie ich mamy. W tym celu uczestnikom podawano roztwory z różnym stężeniem cukru. Zadaniem dzieci i mam było wskazywanie tego napoju, który im najbardziej smakował. Okazało się, że maluchy wybierały bardziej słodkie piciu niż ich mamy. W innym badaniu uczestnicy mieli określić idealny poziom słodkości napoju i puddingu. I tam również dzieci wybierały bardziej słodkie warianty niż ich mamy. Jak się pewnie domyślacie, ci którzy preferowali najbardziej posłodzone napoje, wybierali także puddingi z największą zawartością cukru. Dla dzieci czy to napój, czy budyń, idealne stężenie cukru było wyższe niż u ich mam. To wyjaśnia dlaczego nam dorosłym częściej niż dzieciom zdarza się czymś za bardzo „zasłodzić”. Bobo zje i z chęcią sięga po następny kawałek, a my musimy szybko wypić kawkę żeby zmienić smak 🙂 Biologia, geny, mechanizmy ewolucyjne – wszystko to oczywiście ma wpływ na to, że dzieci lubią słodkie jedzenie. Ale to nie oznacza, że możemy maluchy codziennie karmić batonami z myślą, że dobra teraz tak pojedzą, a za kilka lat samo im przejdzie. Badania pokazują, że dzieci, które regularnie dostają bardziej słodkie jedzenie, preferują słodsze produkty niż ich rówieśnicy, którzy na co dzień mają mniej pocukrzone menu. Dzieci, którym rodzice dodawali cukru do potraw wybierały później słodsze soczki i płatki niż dzieci, u których w domu unikano słodzenia jedzenia. Czyli znowu – dawajmy dobry przykład 🙂 Mennella JA, Finkbeiner S, Reed DR. The proof is in the pudding: children prefer lower fat but higher sugar than do mothers. Int J Obes (Lond). 2012;36(10):1285–1291. doi: Mennella JA, Finkbeiner S, Lipchock SV, Hwang LD, Reed DR. Preferences for salty and sweet tastes are elevated and related to each other during childhood. PLoS One. 2014;9(3):e92201. Published 2014 Mar 17. doi: Liem DG, Mennella JA. Sweet and sour preferences during childhood: role of early experiences. Dev Psychobiol. 2002;41(4):388–395. doi: Forestell C, A: Flavor Perception and Preference Development in Human Infants. Ann Nutr Metab 2017;70(suppl 3):17-25. doi:
Jak Pani zapewne wie osoby chore na cukrzycę, mają zaburzoną gospodarkę cukru we krwi, są bardziej podatne na hipoglikemię (niedocukrzenie) oraz hiperglikemię (za wysoki poziom cukru we krwi); Potrzeby dziecka do zjedzenia czegoś słodkiego mogą wcale nie wynikać z jego "widzi mi się" (bo mam ochotę) tylko z potrzeb fizjologicznych.
Nie ma lata bez czereśni! Te uwielbiane, sezonowe owoce, cieszą się ogromną popularnością każdego roku. Chociaż najczęściej zjada się je na surowo, można szukać innych pomysłów. Słodkie w smaku, stanowią świetny dodatek nie tylko do deserów. Co zrobić z czereśni? Propozycje na słodko to dopiero początek możliwości! Czas sprawdzić najciekawsze przepisy. Kiedy jeść czereśnie? Ile trwa na nie sezon? Sezon na czereśnie jest dość krótki. Zwykle zaczyna się w czerwcu i trwa do połowy lipca. To niewiele czasu, by nacieszyć się tymi wyjątkowymi owocami. Nic więc dziwnego, że gdy tylko pojawiają się w warzywniakach, wielbiciele ich smaku nie oszczędzają na zakupach – nawet przy wysokich początkowo cenach. Na eksperymenty w kuchni z czereśniami w roli głównej jest zaledwie kilka tygodni. Bardziej zachęca to do sięgania po sprawdzone rozwiązania i przepisy, które w poprzednich latach były chwalone przez rodzinę i bliskich. Warto jednak mieć na uwadze, że czereśnie to owoce, które bez problemu można zamrozić, by cieszyć się nimi także w zimowych miesiącach. Prosto z zamrażarki, mogą okazać się wartościowym składnikiem dań, deserów czy napojów. Każdy, kto chce poczuć smak lata także wtedy, gdy wakacje będą tylko odległym wspomnieniem, powinien pamiętać o przygotowaniu własnych mrożonek. Wtedy przestają ograniczać ramy sezonu na czereśnie – zyskujemy znacznie więcej czasu na eksperymenty kulinarne. Dlaczego warto jeść czereśnie? Zanim przejdziemy do sprawdzonych przepisów na to, co z czereśni można przygotować w kuchni, czas przyjrzeć się bliżej samym owocom. Oprócz wyjątkowego smaku, jest wiele innych argumentów skłaniających do tego, by włączyć je do swojej diety. Mają nieco więcej kalorii niż truskawki – w 100g znajduje się około 50 kalorii, w porównaniu z innymi owocami zawierają jednak sporo cukru. To jednak nie powód, by z nich rezygnować. Zwłaszcza, gdy uważnie spojrzymy na zawarte w nich witaminy oraz składniki mineralne. Czereśnie to bogate źródło witaminy C, a także – witaminę A, K, witaminy z grupy B. Warto podkreślić, że w czereśniach zawarte są także polifenole, będące silnymi przeciwutleniaczami. Dostarczanie takich składników w odpowiednich ilościach, pomaga organizmowi zwalczać wolne rodniki i redukować stres antyoksydacyjny. Na tym nie koniec ważnych dla zdrowia właściwości czereśni! To ważne źródło błonnika pokarmowego pozytywnie wpływającego na trawienie, a także – jodu, wspierającego prawidłową pracę tarczycy. Jak widać, lista pozycji w katalogu pozytywnego wpływu czereśni na nasz organizm, jest całkiem spora! Dobrze o tym pamiętać, regularnie sięgając po te owoce – nie tylko latem, lecz także zimą. Prawidłowo zamrożone i rozmrożone czereśnie nie tracą właściwości odżywczych. Dlatego całemu procesowi warto poświęcić odpowiednio dużo uwagi, by przeprowadzić go prawidłowo krok po kroku. Jak jeść czereśnie? Przepisy i klasyczne sposoby Czereśnie nie wydają się tak oczywistym składnikiem dań, ja choćby truskawki czy wiśnie. Znacznie częściej to właśnie te dwa składniki znajdujemy w przepisach – zarówno na desery, jak i dania wytrawne. Tymczasem, czereśnie potrafią zaskoczyć! Sprawdzają się jako składnik balansujący smak w wielu potrawach. Chociaż częściej faktycznie odnajdziemy je w recepturach na letnie, lekkie słodkości, są również dania obiadowe, które stworzymy na ich bazie. Zanim przejdziemy do przepisów, czas przyjrzeć się jedzeniu czereśni na co dzień. O ile truskawki zjadamy często ze śmietaną i cukrem, czereśnie najlepiej smakują bez dodatków: są odpowiednio słodkie, że nie potrzebują wsparcia. Czasami podawane są z lodami – to sposób na włączenie do diety większej porcji owoców. Warto podkreślić, że doskonale komponują się z lodami także wtedy, gdy wybierzemy je w wersji mrożonej. Czas przyjrzeć się najciekawszym przepisom z czereśniami w roli głównej – nie tylko na deser. Czereśnie na obiad – najciekawsze pomysły! Szukając pomysłów na wykorzystanie czereśni na obiad, można sięgnąć po dania, które równie dobrze sprawdzają się z innymi letnimi owocami – choćby truskawkami czy wiśniami. Czereśnie będą świetnym wyborem, jeśli słodycz owoców ma dla nas duże znaczenie. Zupa czereśniowa – to niecodzienny pomysł na obiad. Zupy owocowe mają w Polsce długą tradycję i są charakterystycznym elementem letniego menu. Jak ją przygotować? Potrzebujemy 500g czereśni, 1l wody, pół szklanki śmietany lub jogurtu naturalnego. Dla smaku możemy dodać odrobiny cukru, jednak czereśnie same w sobie są już dość słodkie. Zupę podajemy z makaronem – musimy więc wybrać i ugotować odpowiedni: zawsze dobrym wyborem będą świderki. Po usunięciu pestek, czereśnie zlewamy wodą i gotujemy 10 minut. Możemy, ale nie musimy dosłodzić. Do zupy dodajemy śmietanę lub jogurt i mieszamy aż do otrzymania jednolitej konsystencji. Dodajemy ugotowany zgodnie z instrukcją na opakowaniu makaron. Zupę możemy podawać schłodzoną lub w wersji na ciepło. Pierogi z czereśniami – bardziej popularne są zdecydowanie te z wiśniami lub jagodami. Aby przygotować ciasto, potrzebujemy typowych składników: 350g mąki, 1 jajko, 125 ml letniej wody wymieszanej z odrobiną oleju, sól. Jak z każdym ciastem na pierogi, zaczynamy od przesiania mąki. Następnie – dodajemy rozrobione jajko z wodą i odrobiną soli. Całość mieszamy do uzyskania odpowiedniej konsystencji i przystępujemy do wyrabiania ciasta ręką, a następnie wycinania i formowania pierogów. Przygotowanie farszu nie należy do trudnych. Najpierw wydrylowane czereśnie trzeba zasypać cukrem i odstawić na około pół godziny. Po zlaniu soku, możemy użyć czereśni do nadziewania pierogów. Pierogi gotujemy we wrzącej, osolonej wodzie. Gdy wypłyną na powierzchnię, możemy sprawdzić, czy są już gotowe do spożycia. Obiad to tylko jeden z posiłków, do którego możemy włączyć czereśnie. Jak to wygląda w przypadku kolacji? Czereśnie na kolację – najlepsze dania Na kolację dobrze sięgnąć po coś lekkiego. Świetnym daniem będą sałatki! Jak przygotować taką z dodatkiem czereśni? Oto sprawdzony przepis! Sałatka z bobem i kalarepą – jej przygotowanie nie jest czasochłonne. Potrzebujemy 2/3 bobu, szklanki czereśni, 1 niedużą kalarepę, ok. 60g sera feta, sól. Do doprawienia całości możemy użyć octu balsamicznego, oliwy z oliwek, natki pietruszki. Bób skraplamy oliwą z oliwek, następnie – dodajemy pokrojone w niewielkie części czereśnie i startą na drobnej tarce kalarepę. Dodajemy pokruszoną fetę, natkę pietruszki, nieco octu balsamicznego – jeśli lubimy, a także – odrobinę soli. Letnia kolacja gotowa! Co słodkiego z czereśni? Wśród słodkich hitów z dodatkiem czereśni, z pewnością znajdzie się klasyczne ciasto „niebo w gębie”, ładniej określane jako niebo w ustach. Do jego przygotowania potrzebujemy 250g masła, 2 łyżeczki proszku do pieczenia, 500g mąki pszennej tortowej, 4 jajka, pół szklanki cukru, 1 opakowanie cukru waniliowego, 500g czereśni. Jak je przygotować? To doskonale znany od lat przepis, doskonalony przez kolejne pokolenia. Rozpuszczone w rondelku masło studzimy, by dodać do niego połączone wcześniej mąkę i proszek do pieczenia. Jajka ubijamy z cukrem i cukrem waniliowym, a później do całości dodajemy wcześniej wymieszane sypkie składniki. Na koniec – dodajemy rozpuszczone masło i całość dokładnie mieszamy za pomocą miksera. Wyrobione ciasto wlewamy do blachy, a na wierzchu układamy czereśnie – wcześniej wydrylowane i opłukane. Pieczemy w piekarniku rozgrzanym na 180 stopni przez około 30 minut. A może coś do picia? Obok kompotu z wiśni, letnim hitem jest słodszy od niego kompot z czereśni. Jak go przygotować? Potrzebujemy 1,5 kg czereśni, 12 łyżek cukru, 2 litry przegotowanej wody oraz 4 słoiki o standardowej pojemności 900 ml każdy. Czereśnie dokładnie myjemy i opłukujemy, a następnie – usuwamy pestki. Są osoby, które przygotowują kompot na bazie owoców z pestkami – to kwestia osobistych preferencji. Następnie, słoiki wypełniamy do 3/4 wysokości czereśniami, zasypujemy cukrem – po około 3 łyżki na słoik, a na końcu – zalewamy wodą, by ta dokładnie przykryła czereśnie. Następnie – całość pasteryzujemy. Możemy to zrobić w piekarniku lub garnku – tak, jak jest nam wygodniej. Jak wygląda taki proces pasteryzacji w garnku? Potrzebujemy dużego garnka z płaskim dnie. Umieszczamy w nim bawełnianą szmatkę i ustawiamy słoiki – jeden obok drugiego, ale tak, by zachować odstęp między nimi. Całość zalewamy wodą do poziomu 3/5 wysokości słoików. Na średnim ogniu doprowadzamy wodę do wrzenia, a potem – skręcamy moc płomienia i pasteryzujemy przez około pół godziny. Przygotowywanie kreatywnych dań z czereśni nie jest skomplikowane i zwykle daje szansę na odkrycie nowych smaków. Nie tylko latem – dobrze w kuchni używać także mrożonych owoców. Powrót
Zamiast jeść napij się. – warto zwiększyć ilość wody, którą pijemy w ciągu dnia. Jeśli wieczorem nachodzi nas ochotą na coś słodkiego lub przekąskę możemy napić się naparu z kory cynamonu, herbaty ziołowej z dodatkiem cynamonu lub złotego mleka. Każdy z tych napojów złagodzi potrzebę na słodką przekąskę.
Doskonale znamy to uczucie - nagle dopada nas niepohamowana ochota na coś słodkiego lub słonego. Rozglądamy się za batonikiem, ciastkiem, talerzem spaghetti lub pizzą. Nad tym, jakie są przyczyny tego zjawiska, zazwyczaj się nie zastanawiamy, rozgrzeszając się z obżarstwa tym, że zapewne brakuje nam cennych składników pokarmowych. Czy na pewno? Rozszyfrujmy, co naprawdę kryje się za najbardziej popularnymi zachciankami żywieniowymi. Zobacz film: "Co się dzieje gdy zjadamy posiłek?" 1. 1. Apetyt na słodkie Masz ochotę na: czekoladę, batoniki i ciasteczka Twój organizm domaga się: szczęścia i energii Jedzenie słodkości dopinguje nasz mózg do błyskawicznego wydzielania serotoniny. Substancja ta, często nazywana hormonem szczęścia, pomaga nam się zrelaksować. Zapychamy się więc słodyczami, kiedy czujemy się zestresowani lub smutni, gdy nasze samopoczucie gwałtownie pikuje w dół. To także częściowo wyjaśnia, dlaczego kobiety z silnymi objawami PMS tak ochoczo sięgają po czekoladę lub ciastka. Chociaż naukowcy ostatnio przychylają się bardziej twierdzeniu, że związek między czekoladą a zespołem napięcia przedmiesiączkowego jest raczej uwarunkowany kulturowo. Eksperci są też zdania, że działa tu mechanizm nagrody. Po zjedzeniu czekolady, ciastka, batonika we krwi podnosi się poziom tryptofanu - prekursora serotoniny - więc czujemy się nieco lepiej. Organizm zaczyna kojarzyć słodycze, czyli bodziec, z reakcją jaką wywołały, czyli uczuciem chwilowej przyjemności, błogości, relaksu. Poprzez mechanizm warunkowania zapamiętuje te odczucia i w sytuacjach napięcia, podenerwowania domaga się kolejnego „pozytywnego” bodźca. Niestety po pewnym czasie zjedzenie czekolady nie poprawia już nastroju. Jednak nie wszyscy wielbiciele słodkości są smutni lub znerwicowani, mogą być po prostu niewyspani. Zbyt mała ilość snu, a więc pojawiające się uczucie zmęczenia i rozdrażnienia skutkuje bowiem ochotą na węglowodany proste, takie jak cukier. Te składniki pokarmowe organizm trawi o wiele szybciej niż zdrowe węglowodany w postaci pełnoziarnistych czy strączkowych przekąsek. Czujemy po nich natychmiastowy zastrzyk energii, który stawia na nogi. To, że to tylko chwilowe uczucie, to już inna sprawa. W końcu zawsze można sięgnąć po kolejny batonik. Nadmierny pociąg do słodyczy może też świadczyć o rozwijających się chorobach. Najbardziej powszechną jest drożdżyca. Jeśli natomiast ochotę na słodkie odczuwamy krótko po posiłku, może to wynikać z insulinooporności. To zaburzenie hormonalne, gdy poziom insuliny jest nieadekwatny do poziomu glukozy. W krótkim czasie po posiłku poziom glukozy gwałtownie spada, ale poziom insuliny nadal utrzymuje się na wysokim poziomie, co wywołuje odczucie głodu, niepokój, drażliwość. Insulinooporność najczęściej rozwija się u osób otyłych, ale może też dotyczyć kobiet szczupłych, ale odżywiających się nieregularnie. Ma też często związek z zaburzeniami hormonów płciowych i często towarzyszy zespołowi policystycznych jajników (PCOs). 2. 2. Apetyt na słone Masz ochotę na: chipsy, paluszki, pizzę, najchętniej dosoliłbyś większość potraw Twój organizm domaga się: rozładowania emocji, wody, minerałów, soli (ponieważ jesteś od niej uzależniony) Tu wyjaśnienie może być nieco zaskakujące. Niektórzy eksperci twierdzą, że lubimy jeść słone przekąski, takie jak chipsy czy paluszki, ponieważ... uwielbiamy odgłos chrupania, który im towarzyszy. Argumentują nawet, że tak odreagowujemy silne emocje - tak przynajmniej tłumaczy to zjawisko Kimberly Snyder, dietetyczka hollywoodzkich gwiazd. - Pragniemy tych pokarmów, gdy jesteśmy zestresowani, ponieważ przeżuwanie i chrupanie to prawie jak uderzanie w ścianę. Rozładowuje stres. Ochotą na słone przekąski może być także oznaką pragnienia. Wiadomo bowiem, że sól zatrzymuje wodę w organizmie. W tym przypadku głód może właśnie maskować pragnienie. Jeśli tak się dzieje, zapewne pijesz zbyt mało płynów lub tracisz je na skutek biegunki, wymiotów lub pocąc się nadmiernie. Jeśli masz ochotę na sól niemal w czystej postaci może to oznaczać, że cierpisz na niedobór minerałów. Często wiąże się to ze stosowaniem diety niskowapniowej: osoby ograniczające m. in. nabiał i chude mięso zwykle łakną słonych pokarmów dużo bardziej od ludzi, którzy dostarczają sobie odpowiednich ilości podstawowego budulca kości. Zdaniem doktora Michaela Tordoffa z filadelfijskiego Monell Chemical Senses Center (instytutu zajmującego się badaniami nad smakiem i zapachem) dzieje się tak dlatego, że sód czasowo podnosi poziom wapnia we krwi, co sprawia, że organizm "uważa", że problem deficytu tego pierwiastka został rozwiązany. Inne badania z kolei prowadzą do wniosku, że solniczka idzie w ruch także przy niedoborze potasu i żelaza. Istnieje jeszcze jedno wyjaśnienie pociągu do krakersów i chipsów - od dzieciństwa jesteśmy karmieni produktami, które zawierają ogromne ilości soli i po prostu się od niej uzależniliśmy. W 2011 roku przeprowadzono badania, których wyniki potwierdzają, że sól nie tylko uzależnia, ale również wpływa na nasz mózg w podobny sposób jak uzależnienie od papierosów lub narkotyków twardych (w badaniu uzyskano podobne wyniki dotyczące cukru). 3. 3. Apetyt na chleb, ryż i makaron Masz ochotę na: chleb, muffiny i spaghetti Twój organizm potrzebuje: energii i relaksu Słodycze i dania z makaronu, białego chleba czy ryżu nasz układ pokarmowy trawi w podobny sposób, ponieważ wszystkie one zawierają węglowodany proste, w odróżnieniu do pełnoziarnistych produktów. Pokarmy bogate w skrobię organizm traktuje tak samo jak słodkie przekąski. Wniosek jest więc prosty - domagamy się makaronu z tego samo powodu, co czekolady czy ciastek – gdy czujemy się przygnębieni, zmęczeni lub zestresowani. Te pokarmy w zasadzie łączą dwa smaki - słony i słodki. Nasze ciało potrzebuje glukozy i sodu, by móc funkcjonować prawidłowo. Kiedy organizm zacznie odmawiać nam posłuszeństwa i poczujemy się słabi i zmęczeni, powinniśmy sięgnąć po przekąskę łączącą te dwa smaki, np. precle w czekoladzie czy lody z popcorem. Niektórzy badacze uważają też, że nasza skłonność do kalorycznych posiłków to pozostałość po przodkach, którzy musieli gromadzić zapasy energii, które wykorzystywali np. w czasie polowań czy uciekając przed drapieżnikami. Dr. Leigh Gibson zajmująca się biopsychologią na Roehampton University wyjaśnia, że z ewolucyjnego punktu widzenia apetyt na tzw. śmieciowe jedzenie wyowdzi się czasów prehistorycznych, kiedy opioidy i dopamina w mózgu (substancje związane z koncentracją i przyjemnością) "reagowały" na wysokokaloryczne posiłki. Dziś niestety mechanizm działania pozostał taki sam, chociaż nasze zapotrzebowanie na jedzenie zdecydowanie zmalało. 4. 4. Apetyt na mięso Masz ochotę na: steki i burgery Twój organizm domaga się: białka, żelaza i witamin z grupy B Naukowcy potwierdzają, że apetyt na krwistego steka lub schabowego może mieć związek z niedoborem białka, żelaza lub witamin z grupy B. Braki żelaza są najczęściej spowodowane niewłaściwą dietą. Najwięcej tego składnika znajdziemy w chudej wołowinie, indyku, wątróbce czy sardynach z puszki. Wegetarianie powinni sięgać po gotowaną fasolę, suszone figi, ziarno sezamu czy świeże zielone warzywa. Z kolei bogatymi źródłami witamin z grupy B, oprócz mięsa, są produkty zbożowe (kasza gryczana, płatki owsiane, ryż), nasiona roślin strączkowych (groch, fasola). Występuje także w ziemniakach, orzechach brazylijskich, nasionach dyni, słoneczniku i sezamie. 5. 5. Apetyt na nabiał Masz ochotę na: pizzę, mleko i ser Twój organizm domaga się: uspokojenia i/lub witamin A i D Masz ochotę na kubek mleka lub plaster sera? Taka zachcianka może świadczyć, że organizm domaga się tryptofanu, który potrzebny jest do uwolnienia znanej nam już serotoniny. Czyli znowu - potrzebujemy relaksu. Apetyt na nabiał może też wskazywać na niedobory witaminy A i D. Istnieje też jeszcze jedna opcja – możesz cierpieć na niedobory wapnia. To jeden z podstawowych minerałów w organizmie. Wpływa na dobry stan kości i zębów, dba o kondycję mięśni. Najcenniejszym źródłem wapnia jest nabiał, a także łosoś, brokuły i migdały. By przyswoić wapń, potrzebujesz witaminy D. Latem organizm produkuje ją dzięki słońcu. Jesienią, zimą, a nawet wiosną należy pamiętać o suplementacji. polecamy
Dieta lekkostrawna to jedyna słuszna droga (oprócz leków) do leczenia chorych narządów. Jest pomocna zwłaszcza, gdy mamy nadżerki w żołądku lub choroby zapalne jelit. Również, gdy cierpimy na przejściową niestrawność lub biegunkę wywołaną infekcją, warto przejść na lżejsze jedzenie, które uspokoi podrażniony układ
data publikacji: 08:16, data aktualizacji: 09:31 ten tekst przeczytasz w 10 minut O słodyczach mówimy, że za nami „chodzą”. Trochę jak niechciany adorator. Nadmierne spoufalenie się nie tylko nie będzie niewinnym flirtem, ale doprowadzi nas do zguby: próchnicy, cukrzycy, chorób serca lub otyłości. Więc jak zapanować nad zabójczym uczuciem i przerwać ten toksyczny związek? Obencem / iStock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Słodka miłość Kobiecy cykl z cukrem w tle Chromowe obietnice Ratunek w rachunku Jak wyglądają etapy zrywania z nałogiem jedzenia słodyczy? Jak wyzwolić się ze słodkiego nałogu? Naprawdę, proszę uwierzyć, sama wiem, jak to jest. Są takie momenty, kiedy za kawałek czekolady, batonika, słodką kawę – oddałabym wiele. By poczuć w ustach słodki smak, jestem w stanie przejść piechotą w środku nocy na najbliższą stację benzynową, pojechać do sklepu nocnego, zapukać do drzwi sąsiadki, by wyżebrać kawałek czekolady. W ostateczności mogę zjeść pół słoiczka miodu, utrzeć sobie kogel-mogel z żółtek i kilku łyżek cukru. Byle tylko dostać coś słodkiego. Kocham słodycze i ich nienawidzę – bo czuję się ich niewolnikiem. Dlaczego ta chęć sięgnięcia po coś słodkiego jest tak silna? I co się właściwie dzieje w organizmie, kiedy tak bardzo dopomina się o kolejne ciastko czy czekoladkę? Jak mamy z tym nałogiem walczyć? Zapytałam o to internistę, specjalistę żywieniowego i psychologa. Słodka miłość Najpierw dobrze jest poznać wroga. Powodów, dla których tak bardzo lubimy słodycze, rozmówcy wymieniają kilka. Przede wszystkim – skłonność tę odziedziczyliśmy po praprzodkach, którzy preferowali słodki smak, bo był dla nich sygnałem, że jedzenie jest jadalne, w przeciwieństwie do tego, które miało smak gorzki – najczęściej oznaczający truciznę. Zdaniem psychologa, u wielu ludzi nadmierny apetyt na słodycze pojawia się w dzieciństwie (mleko matki ma lekko słodki smak, ale już gotowe mieszanki mleczne są sztucznie i obficie dosładzane), a potem jest systematycznie rozbudzany poprzez traktowanie słodyczy jako nagrody (np. za to, że byliśmy grzeczni) albo pocieszenia (np. żeby nie było nam smutno, kiedy przegraliśmy w rywalizacji z rówieśnikami). Specjalista żywieniowy z kolei ciągłą ochotę na słodycze tłumaczy bardzo konkretnie: to wynik gwałtownego wzrostu, a potem gwałtownego spadku poziomu glukozy we krwi. Przyjrzyjmy się szczegółowo temu mechanizmowi. Organizm człowieka potrzebuje energii, a tę czerpie z węglowodanów. Cukry (w wyniku procesów trawienia zamieniane na glikogen), są niezbędne do normalnej pracy mózgu sterującego funkcjonowaniem wszystkich narządów. Spożycie węglowodanów powoduje także wzrost poziomu aminokwasu zwanego tryptofanem, a on z kolei zwiększa produkcję serotoniny – neurotransmitera umożliwiającego wiele podstawowych procesów życiowych oraz polepszającego nasze samopoczucie. Węglowodany są więc do życia niezbędne – tłumaczy specjalista żywieniowy Konrad Gaca. – Problem w tym, jakie cukry jemy. Jeśli te złożone, trawimy je powoli i glukoza uwalniana jest do krwi stopniowo, a mózg cały czas może sprawnie pracować. Jeśli te proste (czyli te ze słodyczy), przedostają się one do krwi bardzo szybko i organizm nie nadąża z przetwarzaniem ich w glikogen – mówi. Aby jakoś sobie z nimi poradzić, zaczyna produkować dużo insuliny, która zamienia je w tkankę tłuszczową. W ten sposób tylko niewielka ilość cukru dostaje się do mózgu, bo większość zamieniana jest w tłuszcz. Po gwałtownym wzroście poziomu glukozy we krwi następuje raptowny jego spadek i mózg robi się „głodny”, wysyłając sygnał, że ma ochotę na kolejne ciastka czy batony. I jesteśmy w punkcie wyjścia. Oglądaj więcej w OnetVOD: Moim grzechem są słodycze Kobiecy cykl z cukrem w tle Jeszcze jedna ważna informacja. Za nadmiernym apetytem na słodycze mogą się kryć nie tylko nasze przyzwyczajenia z dzieciństwa czy zwyczajne łakomstwo, ale i poważne choroby, np. kandydoza (czyli zakażenie grzybami z gatunku drożdżaków) albo cukrzyca. Dlatego jeśli zauważymy u siebie silniejszy niż zwykle apetyt na słodycze, należy przede wszystkim zrobić morfologię, koniecznie z oznaczeniem poziomu cukru we krwi. Z wynikami – udajemy się do internisty. Tylko on oceni wartości określonych parametrów i niewykluczone, że zaordynuje dodatkową konsultację ginekologa czy endokrynologa. Bowiem nadmierną miłością do słodkości mogą objawiać się choroby tarczycy albo zaburzenia hormonalne. No właśnie, hormony. Nie każda z nas uświadamia sobie, że zwiększony apetyt na słodycze możemy odczuwać przed miesiączką. To akurat jest naturalne, bo kiedy wzrasta poziom estrogenów w stosunku do progesteronu, towarzyszy temu najczęściej spadek wydzielania serotoniny (owego neuroprzekaźnika sterującego samopoczuciem), a mającego ogromny wpływ na sen, nastrój i… apetyt. Przy jego niedoborze wzrasta łaknienie, szczególniena produkty z dużą zawartością węglowodanów, a więc słodycze, słodkie napoje i produkty mączne. Dlatego ta chęć zjedzenia czegoś słodkiego to nic innego jak walka organizmu na rzecz poprawy samopoczucia. To dlatego przeciętna kobieta przed miesiączką pochłania 30-40% więcej kalorii niż normalnie, z czego 25% pochodzi właśnie z węglowodanów. Także w okresie menopauzy, kiedy poziom hormonów gwałtownie obniża się, ubywa serotoniny, której niedobór powoduje zwiększenie apetytu na węglowodany. A mniejsze stężenie estrogenów to również niższe stężenie neuropeptydu Y, związku odpowiedzialnego za spadek glukozy we krwi i wzrost zapotrzebowania na produkty zawierające węglowodany. Chromowe obietnice Inna możliwa przyczyna nadmiernego pociągu do smaku słodkiego – cały czas szukając powodu w zaburzeniach funkcjonowania naszego organizmu, a nie w naszej słabej woli – to niski poziom magnezu w organizmie (ten można uzupełnić naturalnie, jedząc kaszę gryczaną, fasolę, groch, ciecierzycę, szpinak, ryby) albo niedostateczna ilość chromu. Udowodniono, że kiedy chromu jest mało (a jest go w naturalny sposób coraz mniej w naszym organizmie, kiedy chorujemy na cukrzycę, miażdżycę oraz… kiedy jesteśmy coraz starsi) – zwiększa się nasz apetyt na słodkie. Jak działa taki chrom na nasz organizm? Wiąże się z aminokwasami, potęgując działanie insuliny i obniżając poziom cukru we krwi. Tym samym zapobiega jego wahaniom, więc może być pomocny w ograniczaniu nadmiernego apetytu na słodycze. Ale… Po pierwsze: osoba zdrowa, której chromu nie brakuje, korzyści z jego suplementacji nie odczuje żadnych, bowiem nadmiar tego pierwiastka wydali wraz z moczem, a apetyt na słodycze nie zmieni się – jaki był, taki będzie. Po drugie: chrom absolutnie nie ma działania odchudzającego, czyli spalającego tkankę tłuszczową. Po trzecie – jak zauważa Konrad Gaca – niektóre badania dowodzą, że duże dawki chromu, przyjmowane przez dłuższy czas mogą prowadzić do uszkodzeń DNA. Dlatego, jak każdą witaminę i pierwiastek, tak i ten najlepiej byłoby dostarczyć organizmowi w formie naturalnej. Znajdziemy go w drożdżach, pełnoziarnistych kaszach, drobiu. Ratunek w rachunku Największa ochota na słodycze pojawia się wtedy, kiedy spada nam poziom cukru we krwi. A kiedy spada? Ano na przykład wtedy, kiedy nie jemy śniadania, a pierwszym naszym posiłkiem jest obiad. Jemy wtedy dużo, więc trzustka zaczyna wydzielać więcej insuliny, niż trzeba, a wyrzut tego hormonu powoduje spadek poziomu cukru we krwi. I mimo dużego posiłku i zapełnionego żołądka, znowu odczuwamy głód. Co więc robić? Odpowiedź jest znana i od lat powtarzana przez dietetyków: jeść regularnie, mniej więcej co trzy godziny, co najmniej pięć razy dziennie, mniejsze porcje, tak, by utrzymywać poziom cukru na w miarę stałym poziomie. Osobiście przyznam – a myślę, że i wielu czytelników dołączy się ze swoimi frustracjami – to nie jest takie proste. Naprawdę jem regularnie, a mimo to, szczególnie po południu, a już na pewno po kolacji, nie mogę się wręcz powstrzymać przed sięgnięciem po wafelka czy czekoladę. A przecież, zapewniam, po posiłku nie jestem głodna, po prostu – chcę zjeść coś słodkiego. – A co pani jadła na kolację? – pyta mnie dietetyk. Zastanawiam się i wyliczam: sałatę nicejską – z jajkiem, tuńczykiem, pomidorami i papryką i ser biały ze szczypiorkiem… Wydaje mi się, że wszystko zdrowe i z odpowiednimi składnikami odżywczymi. Ale tu właśnie jest pies pogrzebany. Okazuje się bowiem, że takim posiłkiem dostarczyłam sobie – owszem – dużo białka, ale niewiele tryptofanu (o którym była mowa na początku tekstu) – aminiokwasu, który syntezuje serotoninę i powoduje poprawę samopoczucia, oraz węglowodanów złożonych, które tę syntezę serotoniny ułatwiają. Dobrym (i zdrowym) źródłem tryptofanu jest mięso, warzywa strączkowe, pełnoziarniste pieczywo, jeszcze lepszym (ale niezdrowym) – słodycze. Kiedy brakuje tryptofanu, mózg rozpaczliwe poszukuje sposobu na podniesienie poziomu serotoniny. Ale w tym działaniu idzie na skróty – nie domaga się kurczaka z fasolką szparagową, ale czegoś słodkiego. Tak jest przecież łatwiej i przyjemniej. Niedobór tryptofanu, a więc zwiększone łaknienie na słodycze, grozi nam także wtedy, gdy chcemy wprowadzić zbyt rygorystyczną dietę pozbawioną cukrów prostych (słodyczy), złożonych (białe pieczywo, makarony) i fruktozy (owoce). Odżywiając się w taki sposób przez dłuższy czas powodujemy, że do mózgu dociera mniej tryptofanu. Stajemy się rozdrażnieni, ospali, a nasz mózg za wszelką cenę szuka sposobu na wyrównanie poziomu serotoniny. Łaknie więc słodkości. – Generalnie problem nie tkwi w samych słodyczach, lecz w ich nadużywaniu. Jedzmy je, ale rzadko i w rozsądnych ilościach. Najlepiej, np. w formie świeżych lub suszonych owoców dostarczających nam równocześnie błonnika, witamin i minerałów – mówi Konrad Gaca, specjalista żywieniowy, pomysłodawca i ekspert ogólnopolskiej akcji „Chudniesz – Wygrywasz Zdrowie”. Tak naprawdę nasz organizm poradzi sobie także z okazjonalnym łakomstwem. Nawet duży kawałek tortu raz na jakiś czas nie spowoduje w naszym organizmie spustoszeń. Najgorsze, co możemy mu zafundować, to stałe, systematyczne dostarczanie cukrów prostych z dużą ilością tłuszczów trans. A więc codzienne podjadanie: ciastek, ciasteczek, batonów, pierniczków, czekoladek czy cukierków. Czy wiesz, jak dbać o higienę jamy ustnej? Sprawdź! Jak wyglądają etapy zrywania z nałogiem jedzenia słodyczy? – tłumaczy psycholog Maria Rotkiel. Pierwszy etap to uświadomienie sobie tego, że mamy problem. To trudne, bo wiele osób nie przyznaje się, że nie ma nad czymś kontroli. Kolejnym etapem jest zrozumienie, jak ważną funkcję pełnią w naszym życiu słodycze. Po co je jemy, co nam dają? Paradoksalnie, musimy zastanowić się nad korzyściami płynącymi z jedzenia słodyczy. Trzeci etap to uświadomienie sobie konsekwencji objadania się słodkościami: przytyłam 15 kg, pogorszyła mi się cera, psują mi się zęby, wydaję na słodycze za dużo pieniędzy. Im dłuższą listę stworzymy, tym lepiej, bo tworzy ona podstawę do budowania motywacji rzucenia nałogu. Czwarty etap polega na wyobrażaniu sobie, jak nasze życie będzie wyglądało po rozstaniu się z nałogiem: jesteśmy szczupli, lepiej się czujemy itd. Kolejnym krokiem jest opracowanie planu wyeliminowania słodyczy, ale nie natychmiastowego tylko stopniowego. Tutaj może pomóc psycholog – w miejscu słodyczy powinna pojawić się nowa gratyfikacja, np. zjadłam dzisiaj tylko kostkę czekolady więc należy mi się nagroda – relaksująca kąpiel. Kolejnym etapem będzie utrwalenie nowych nawyków. Proces musi być stopniowy, bo jeśli rzucimy nałóg nagle, to po jakimś czasie może pojawić się bunt psychiczny i fizyczny organizmu i załamanie, czyli powrót do uzależnienia. Terapeuta będzie też czuwał, aby w miejsce starego nałogu nie pojawił się nowy, np. zakupoholizm (jeśli za odmówienie sobie czegoś słodkiego będziemy nagradzać się zakupami) czy alkoholizm (może tak się zdarzyć, jeśli zamiast batonikiem będziemy wyciszać się czy odprężać drinkami). Jak wyzwolić się ze słodkiego nałogu? – radzi Konrad Gaca, specjalista żywieniowy, pomysłodawca i ekspert ogólnopolskiej akcji „Chudniesz – Wygrywasz Zdrowie”. - Zróbmy podstawowe badania laboratoryjne (mocz, krew), by przekonać się, czy nadmierny apetyt na słodycze nie jest spowodowany chorobą. Sprawdźmy, czy nie brakuje nam magnezu albo chromu. - Jedzmy często. Pięć posiłków dziennie w mniej więcej stałych odstępach czasu naprawdę sprzyja odchudzaniu. Stałe dostarczanie pożywienia zapobiega wahaniom poziomu cukru, a więc i napadom głodu. - Wysypiajmy się i odpoczywajmy tyle, ile trzeba. Niedosypianie zakłóca funkcjonowanie greliny, hormonu, który odpowiada za natężenie apetytu. - Zacznijmy ćwiczyć. Aktywność fizyczna sprawi, że trzustka zacznie funkcjonować sprawniej. - Jeśli tylko nasza dieta na to pozwala, włączmy do jadłospisu kiszonki i marynaty (ćwikłę, gruszki lub grzybki w occie, kiszoną kapustę, ogórki). Kiszonki nieco hamują wchłanianie glukozy, co powoduje, że poziom cukru podnosi się wolniej. - Miejmy przy sobie bakalie, orzechy czy pestki. Zjedzmy kilka po południu, zanim pojawi się niepohamowana ochota na coś słodkiego. - Na przyjęciu unikajmy siadania obok patery z ciastem, w restauracji nie przeglądajmy karty deserów. Nie umawiajmy się ze znajomymi w kawiarni, tylko na spacer. Tekst: Lena Miś Czy wiesz, jak dbać o higienę jamy ustnej? Sprawdź! słodycze Rabarbar - właściwości, wartości odżywcze. Przepis na ciasto z rabarbarem [WYJAŚNIAMY] Rabarbar, zwany również rzewieniem, jest warzywem należącym do rodziny rdestowatych. Posiada on charakterystyczne duże liście oraz długie i grube ogonki liściowe.... Katarzyna Pawlikowska-Łagód Pielęgniarka trafiła do szpitala i przeżyła szok. Chodzi o posiłki. "Dostąpiłam zaszczytu" Znana pielęgniarka, która w charakterze pacjentki trafiła do szpitala, przeżyła niemałe zdziwienie, kiedy spojrzała na swój talerz. Wszystko opisała na swoim... Sylwia Czerniak Lekarze odkryli sekret długowieczności. Chodzi o konkretne godziny jedzenia Ograniczenie kaloryczności posiłków i unikanie jedzenia późnym wieczorem lub w nocy może wpłynąć na wydłużenie życia. Naukowcy z Teksasu przeprowadzili badania,... Beata Michalik Jak pozbyć się oponki? Rady kobiet, które schudły po kilkadziesiąt kilogramów Odchudzanie nie jest łatwym procesem. Niby zasady są proste: zmiana diety, większa aktywność fizyczna, picie dużej ilości wody, ale jednak wymaga to wielu... Adrian Dąbek Owoce i warzywa pomogą w konkretnych dolegliwościach zdrowotnych. Sprawdź jakie Owoce i warzywa są zdrowe, to wiemy. Co jeść, jeśli borykamy się z nadciśnieniem lub osteoporozą? Sprawdźcie, jakie właściwości mają konkretne przysmaki. Polskie dzieci trzeba odchudzić. Jak to zrobić? Tłumaczy dietetyk Polskie dzieci tyją najszybciej w Europie. Pandemia jeszcze bardziej rozpędziła ten niebezpieczny trend. Co zrobić, kiedy dziecko już ma nadwagę lub zmierza ku... Agnieszka Mazur-Puchała Termogeniki pomagają spalić tłuszcz. Warto włączyć je do diety Wielu z nas marzy o tym, by zmniejszyć ilość tłuszczu w organizmie. Mogą pomóc w tym termogeniki - owoce, produkty roślinne i zwierzęce oraz przyprawy,... Dieta ketogeniczna bije rekordy popularności. Może negatywnie odbić się na zdrowiu Wysoka zawartość tłuszczu i niska zawartość węglowodanów — dieta ketogeniczna bije rekordy popularności. W dalszym ciągu jest jednak jedną z najbardziej... Sandra Kobuszewska Chcesz schudnąć? Tych błędów nie możesz popełniać! Marzy ci się idealna figura, ale nie wiesz, jak to osiągnąć? Przede wszystkim zobacz, czego nie należy robić. Prezentujemy najczęstsze pułapki, w które wpadają... Joanna Murawska Tran - właściwości, zalecane spożycie, wskazania. Na co pomaga tran? Tran jest olejem pozyskiwanym z wątroby ryb, z gatunku dorszowatych, najczęściej z dorsza atlantyckiego, przy czym nazwa tran nie odnosi się do innych olei... Grażyna Suchora
Przyjmuje się, że nasze dzienne zapotrzebowanie na węglowodany (zarówno proste jak i złożone) powinno być tylko w 10 proc. zaspokajane przez węglowodany proste, których podstawowym źródłem są właśnie owoce i słodycze. Zgodnie z tą teorią dziecko może zjeść mniej więcej 2 łyżeczki cukru, czyli listek czekolady dziennie.
Zdarza Ci się pomyśleć, że Twój organizm domaga się czegoś słodkiego? Jednocześnie mając poczucie, że nic innego nie można z tym zrobić. Jedynie ulec zachciance… Dzisiaj pokażę Ci, jak możesz ułatwić sobie jedzenie mniejszej ilości słodyczy. Czyli co zrobić, żeby organizm przestał domagać się czegoś słodkiego. Zachcianki to myśli, które… W zeszłym tygodniu dowiedziałaś się, że zachcianki to nie są żadne tajemne moce, a jedynie Twoje myśli. Które możesz dowolnie kontrolować. Pokazałam Ci też, jak możesz to zrobić poprzez zmianę myślenia. Jednak z doświadczenia wiem, że zmiana myśli wcale nie jest taka łatwa, na jaką wygląda. Dlatego dzisiaj rozszerzymy sobie definicję zachcianek i jednocześnie poznasz dużo łatwiejszy sposób na ich pokonanie. Gotowa? To do dzieła! Zachcianki to myśli, które powstają pod wpływem bodźców zewnętrznych i wewnętrznych. Bodźce zewnętrzne to innymi słowy nasze otoczenie. Wewnętrzne to najprościej mówiąc – fizjologia. Fizjologią zajmiemy się w przyszłym tygodniu. Dzisiaj zaczniemy od tego, co łatwiejsze, czyli od środowiska. Upraszczaj zamiast utrudniać Jeśli choć trochę mnie znasz, to wiesz, że jestem zwolenniczką upraszczania sobie życia. Które przecież już i tak jest wystarczająco skomplikowane. I tak samo jest z odchudzaniem czy nauką zdrowego stylu życia. To są procesy trudne, jeśli dodatkowo je skomplikujemy, to będzie jeszcze trudniej. Logiczne, prawda? Co więc zrobić, żeby ułatwić sobie zmianę? W myśl tego, co napisałam wyżej: jeśli wyeliminujemy bodziec, to zachciankowa myśl nie pojawi się. Jeśli wyeliminujesz coś, od czego powstanie myśli się zaczyna, to ta myśl się po prostu nie pojawi! A Ty nie będziesz musiała tracić energii na jej zmianę, która przecież nie zawsze będzie skuteczna. Zwłaszcza na początku, kiedy dopiero się tego uczysz. Albo wtedy, kiedy masz gorszy dzień i po prostu nie znajdujesz siły, żeby przyglądać się swoimi myślom, a co dopiero je zmieniać. I tutaj z pomocą przychodzi zmiana otoczenia! Bo zmienić swoje otoczenie możesz wtedy, kiedy masz dużo siły i energii, a korzystać z tego będziesz również później, w tych najtrudniejszych momentach. Sama zauważysz, że organizm przestanie się domagać czegoś słodkiego, bo Ty po prostu przestaniesz o tym myśleć! Jak przygotować wspierające środowisko? No dobrze, ale do konkretów: jak przygotować środowisko tak, żeby nie pojawiały się myśli antyzachciankowe. Wszystko zależy od środowiska. Dobrze jest je najpierw przeskanować i zobaczyć, które jego elementy sprzyjają powstaniu myśli zachciankowych. Przygotowałam dla Ciebie check-listę, która z pewnością ułatwi to zadanie. Możesz ją pobrać stąd. Podam Ci też teraz kilka konkretnych przykładów, żeby zainspirować Cię do szukania w swoim otoczeniu czarnych dziur utrudniających zmianę. Trzymanie jedzenia na wierzchu Jednym z najbardziej sztampowych przykładów jest trzymanie jedzenia na wierzchu. Niby wszyscy o tym wiedzą, ale prawda jest taka, że jednak większość z nas to jedzenie ma ciągle przed oczami. I nawet jeśli są to super zdrowe owoce, to nie zmienia faktu, że mogą one powodować myśli zachciankowe na już dużo mniej zdrowe produkty. Otaczanie się symbolami jedzenia Kolejnym takim czynnikiem jest otaczanie się symbolami jedzenia. Zeszyty w słodziutkie muffinki, gumki w kształcie donatów czy inne słodziutkie gadżety niby dla dzieci, ale przecież i dorosłe kobiety lubią ich używać. Ostatnio widziałam w sklepie pudełko z chusteczkami, na którym było zdjęcie truskawek oblanych czekoladą. Patrzenie na coś takiego może uruchamiać proces myślowy: „zjadłabym coś dobrego…”. Robienie zapasów A teraz moje ulubione – trzymanie słodyczy i innych niezdrowych rzeczy, które oczywiście nie są dla Ciebie. Są dla niespodziewanych gości albo Twoich dzieci, albo męża… Tylko jakoś tak się magicznie składa, że to Ty zwykle je zjadasz. Nie oszukuj się. Pozbądź się tego, jak najszybciej, bo świadomość, że coś słodkiego w domu jest, rodzi myśli zachciankowe. Niebezpieczne miejsca na trasie Na koniec, coś bardziej zaskakującego. Trasa, jaką wracasz z pracy. Czy po drodze mijasz wystawy w sklepie cukierniczym? Albo przechodzisz obok pięknie pachnącej kawiarni? A może szybko na głodniaka lecisz po pracy po pieczywo na kolację? I sama nie wiesz, skąd w Twojej torebce te dwie drożdżówki? To są również elementy otoczenia, które mogą powodować powstanie myśli zachciankowych. Z pewnością jest jeszcze jakaś inna drogą, którą możesz dojść do metra czy autobusu. Zastanów się też, czy koniecznie po pracy musisz lecieć do piekarni. Może da się to jakoś inaczej rozwiązać? Zadanie mocy i przypominajki! Twoje zadanie na ten tydzień. Wybierz i zmień jedną rzecz z Twojego otoczenia, żeby stało się ono bardziej wspierające w traceniu kilogramów czy zmiany odżywiania na zdrowsze. Pamiętaj, że dla ułatwienia przygotowałam dla Ciebie check-listę, którą możesz pobrać tutaj. Chciałam Ci również przypomnieć, że w czwartek 21 stycznia 2021 o godz. poprowadzę webinar (czyli takie szkolenie on-line) „Jak pokonać zachcianki”. Udział w szkoleniu jest bezpłatny, ale trzeba się na nie zapisać. Można to zrobić tutaj. W trakcie tego szkolenia będzie można na wyjątkowych warunkach dołączyć do mojego kursu on-line „Dieta Antyzachciankowa”. Jeśli każda Twoja próba odchudzania jest niszczona przez wieczną ochotę na słodycze albo jeśli masz poczucie, że Twój organizm domaga się czegoś słodkiego zbyt często, to szczególnie mocno zapraszam Cię na to szkolenie! Teraz może Ci się to wydawać nieprawdopodobne, ale możesz wreszcie przestać ciągle myśleć o jedzeniu i walczyć ze sobą o każdy kawałeczek. To się stanie, gdy uregulujesz poziom niektórych hormonów. Za tydzień przeczytasz o tym, jak rozhasane hormony burzą Twoją strategię odchudzania i jak to można ogarnąć.
2. Sposoby na pozbycie się ochoty na słodycze. Najadaj się – najczęstszą przyczyną ochoty na słodką przekąskę jest spadek poziomu cukru we krwi. Jeżeli zadbamy o regularne spożywanie posiłków unikniemy nagłej ochoty na słodycze.
W dbaniu o sylwetkę największym przeciwnikiem jest brak silnej woli. Choć ten brak samozaparcia bardzo często lubimy sobie czymś tłumaczyć. Moja znajoma nie chodzi na siłownię bo twierdzi, że nie ma butów. Przyjaciółka babci zjada to co ugotuje dla swojego męża górnika tłumacząc, że nie ma czasu gotować dwóch różnych obiadów. Ja uwielbiam sobie podjadać słodycze stosując wymówkę, że akurat sobota/piątek, bo jakieś święto, bo jestem w rozpaczy i tylko to mnie uratuje. Prawda jest taka, że brak motywacji możemy usprawiedliwić wszystkim ale chyba nie o to chodzi. I tak najgorzej się człowiek ze sobą czuje, gdy cały dzień się pilnował, ćwiczył i pił dużo wody a na wieczór nawpierdzielał jak oszalały. Cóż, zdarza się wszystkim. Dieta to nie bitwa więc nie musimy opracowywać strategii wojennej. Jednak w przypadku kolejnej wieczornej napaści podjadania można sprytnie uniknąć nadprogramowych kalorii. Jak ? Wieczorna ochota na COŚ nie bierze się stąd, że jesteśmy głodni, poza tym zwykle dopada tuż po kolacji, która miała być ostatnim posiłkiem. Po prostu chcemy zająć czymś umysł i ręce, tak z nudów. Pomyślałyśmy więc, że dobrze jest przygotować sobie coś co ciekawie wygląda ale nie tuczy. Picie samej wody mineralnej jest nudne, jednak dodając do niej kolorowe cytrusy, mrożone owoce, liście melisy. mięty, kruszony lód albo kieliszek owocowego soku tworzymy bezalkoholowego drinka. Jest to również bardzo fajne rozwiązanie podczas imprezy, gdy chcesz uniknąć wypijania alkoholu bez konieczności tłumaczenia się DLACZEGO NIE PIJESZ? Wydawałoby się, ze pomysł na `oszukiwanie` jest banalny i oczywisty, jednak w praktyce okazuje się, że to wcale nie takie głupie. Dlatego przygotowałyśmy dla Was kilka inspiracji, które być może wykorzystacie dziś wieczorem (; JESIENNY GŁÓD Zaczyna się jesień, czyli pora roku niekoniecznie sprzyjająca dbaniu o formę. Za oknem zimno, szaro już o szesnastej, budzisz się rano a tu nadal noc. W jesienne sobotnie wieczory mam ochotę jeść w miłym towarzystwie, oglądać w domu film (oczywiście jedząc) i iść do kina, żeby zjeść popcorn karmelowy. Cofając się pamięcią przypominam sobie, że okres mojego najgorszego zapuszczenia się przypada na październik i mroczny listopad. Bo grudzień to już gwóźdź do trumny. Postanowiłam sobie, że w tym roku będzie inaczej, dlatego zamiast pudełka ptasiego mleczka planuję wypijać herbatę z owocami. Herbata z owocami, czyli coś dla oczu i podniebienia. Można nią uraczyć zarówno siebie jak i gości. Wystarczy dorzucić kilka plasterków pomarańczy i jabłka, parę lasek cynamonu, gwiazdkę anyżową i parę pistacji. Świetnie pachnie, jeszcze lepiej wygląda. No i nie ma kalorii ;) KOKTAJL DIETETYCZNY Nie ma to jak koktajl ze śmietany, pysznych świeżych truskawek z miodem albo cukrem. Jednak o tej porze roku ciężko o truskawki a dbając o figurę lepiej odpuścić sobie śmietanę. Stąd nasza dzisiejsza propozycja na lekki koktajl truskawkowy. Idealny między posiłkami albo wtedy, gdy jesteś już po posiłku i przychodzi ochota na coś słodkiego. Szklankę coli miksujemy blenderem z mrożonymi truskawkami i pięcioma łyżkami jogurtu bez cukru. Gotowe (; ps. TAK WIEMY, cola zero jest niezdrowa. Ale cóż, pijemy ją. Nadal żyjemy.
w1Ye22. 2a0o5rjr8d.pages.dev/2092a0o5rjr8d.pages.dev/1122a0o5rjr8d.pages.dev/3862a0o5rjr8d.pages.dev/3312a0o5rjr8d.pages.dev/2502a0o5rjr8d.pages.dev/1662a0o5rjr8d.pages.dev/1272a0o5rjr8d.pages.dev/3062a0o5rjr8d.pages.dev/213
co jeść gdy chce się słodkiego
